Co do spraw majątkowych, troche się to kupy nie trzyma....
Bo jęsli jest gotów oddać jej majątek, to czemu się obawia alimentów?
A zresztą to wcale nie jest takie oczywiste, że będzie musiał płacić alimenty na nią, owszem jest taka możliwość, ale niekoniecznie sąd musi tak orzec...
Jesli chodzi o Twoje pieniądze- to i tak będziesz chyba musiała kupić sobie mieszkanie w Polsce, o ile dobrze zrozumiałam... Tu chyba nie ma problemu?
Co do tego, czy on się zmienił- nie jestem pewna. Może to Ty się zmieniłaś...
Może teraz to Ty na niego inaczej patrzysz...
Problem w tym, że źle Ci z tym stanem. Nie wiem, co można z tym zrobic, ale może jeszcze ktoś się wpisze i wymysli coś mądrego.
I nie mów, że nie zasługujesz na rady, czy słowa otuchy- proszę...
Każdemu się zdarza jakaś wtopa.
A Twojego faceta nie lubie, bo albo jest nieuczciwy i to wobec wielu osób, albo straszny mamlas z niego, ciapciuła, ktoremu nie chcę się zdjąć cieplutkich kapci...
No to głowa do góry i buźka.
Wierzę, że jeszcze się poukłada
i zapłacze,wrazliwy jest rowniez na czyjąs krzywde,wzrusza się,często przynosi kawe do łozka i pobiegnie po cos słodkiego do sklepu kiedy mam ochotę.Problem w tym ze te piękne wspomnienia i dobre chwile przeplatają się z kłamstwami i działaniem za moimi plecami.Miesza mi się wszystko.Gdzie prawda?!
To takie w ogóle żyją?Jasne,ze jestem zazdrosna kiedy mierzy jakąs znajomą zachłannym wzrokiem,albo puszcza oko ,a ona w odpowiedzi chichocze z nad filizanki z kawą.Zabiłabym!!!Jak mam sie wtedy zachowywac?Czuję się jak idiotka.Miałam taki przypadek,tu w Anglii.Poznaliśmy fajna babkę Polkę,ktora wyszła za Anglika i mieszka tu na stałe.Zna perfekt angielski bo pracowała w Polsce jako nauczycielka angielskiego.W trudnych sprawach nam pomaga(np.rozliczenie podatkowe)Tak sie rozochociła tym jego zachowaniem,ze zaczęła coraz czesciej dzwonic-do niego.Niby o tym o siamtym,ale zaczeło mnie to wkurzac.Cierpliwosc moja sięgnęła zenitu kiedy latem moja corka była u mnie i byłam nią zajęta,a On umówił sie z kolezanką na kawe.Oczywiscie wydało się po czasie.I co ja mogłam sobie myślec?Nie byłabys zazdrosna?
I prawdziwa, bo żadnej z nas jest nie do twarzy 
To nie jest normalne zycie jak w Polsce.Właściwie to tu nie ma prawdziwych przyjaciół,są tylko znajomi.Czy do Twojego faceta wydzwaniają kolezanki z błahych powodow?Ilona(bo tak ma na imie)dzwoniła ostatnio np.tylko po to zeby mu oswiadczyc ze własnie jest w drodze na lotnisko bo tata ją odwiedza.No słuchaj Agik,babka ma 40 lat i tak sie podnieca przylotem tatusia,ze musi sie z tym z moim facetem dzielic?Ma chyba z kim sie tym cieszyc no nie?Znamy sie z nią rok,więc to chyba nie jest az tak długi okres czasu zeby najdrobniejszymi sprawami naszego zycia sie dzielic.Poza tym zawsze gdy zapraszam ją i Marka(mąż)to przyjezdza sama,jemu zawsze cos wypadnie.
