adorator czy perfidny podrywacz

[impresja77]

No tak,na forum weszłaś juz będąc w separacji.
Powoli odbudujesz swoje życie .Terapia chyba Ci pomaga?

[beta501]

bardzo pomaga ale łączę ją z wpisami tutaj bo to jednak głosy innych ludzi..ich doświadczenia, przeżycia...ich zdanie...to wszystko razem działa jak deska ratunkowa , której mogę się złapać:)

[impresja77]

A Twoja mama juz się pogodziła z tym, ze się rozwiodłaś?

[beta501]

hmmmm niby tak ale uważa że powinnam się "pogodzić" z exem....więc na ten temat z nią nie rozmawiam.....

[beta501]

pierwsza niedziela bez przepychanek bez kłótni......wyłączyłam się zupełnie...jest mi tak obojętny że nawet jego obecność już mnie nie drażni..NIC nie czuje kiedy jest w pobliżu....jeszcze gdzies tam tli się niechęć ale obojętność jest coraz silniejsza......aż nie mogę w to uwierzyć......gdyby mi ktoś powiedział jeszcze z dwa lata temu , że będę tu gdzie jestem teraz ...pomyślałabym że to kiepski żart...

[beta501]

Chciałabym Was o coś zapytać.....jak sobie radzicie? Zakładam że nie tylko ja jestem samotną matką tutaj......ciężki dzień dzisiaj miałam...rano spotkałam "wspólnego" znajomego....nalegał na poranną kawę..jego żona to też "wspólna" koleżanka...nie rozmawiałam o exie...oni też ani słowa...jednak wypiłam tą kawę i uciekałam ..nie umiałam dłużej z nimi rozmawiać bo bałam się że za chwilę zaczną się pytania....i tak wracając do domu pod wieczór poczułam zmęczenie..jestem zmęczona tym , że stale muszę być silna..ze znajomymi, z klientami...w domu z dziećmi...nie mogę sobie pozwolić na słabość a chciałabym chociaż raz na jakiś czas.....czy ktoś /któraś z Was też to przechodzi albo przechodziła? Jak zwalczyć to zmęczenie?