Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

przez **ewka** » 29 wrz 2007, o 23:48

Odwiedziłam w tym tygodniu bardzo, bardzo, bardzo... baaardzo chorego kolegę. Nie wiem, co będzie....

Jego postać, twarz... nie chce zniknąć sprzed oczu. Jest. I w myślach też.

Wiem, tak bywa, taka może być kolej rzeczy, życia... rozumiem, akceptuję, nie zmienię.... ale smutno mi jest.

przez **asia55** » 30 wrz 2007, o 00:50

Ewuś i pewnie nie znikną... Ja mam je przed oczami od wielu lat... Wciąż są żywe, tak jakby to było wczoraj... Tylko, że ja mam jeszcze takie zdjęcie w mym sercu, na którym zapisane są ostatnie sekundy życia tych, których tak bardzo kocham...
Przepraszam, już więcej nie mogę napisać, bo znów łzy... Ale jestem z Tobą i mocniutko Cię przytulam

asia

przez **agik** » 30 wrz 2007, o 02:27

Słowa zbedne...
:pocieszacz:

przez **ewa_pa** » 30 wrz 2007, o 08:43

wiem ...znam te oczy znam ten wyglad który na zawsze odciska sie w sercu ale ewka czasem niemozliwe staje sie mozliwe nawet wbrew medeycynie :pocieszacz:

przez **KATKA** » 30 wrz 2007, o 08:55

przez **moniaw-w** » 10 paź 2007, o 20:14

jest mi strasznie smutno, przypomnialas mi Kogos tym postem, kto byl dla mnie jak brat

straszne to Ewa, prawda? Mi sie wyc chce i placze do tej pory czasami, chociaz wiem, ze takie zycie, ze nie mamy na to wplywu, to czasem mi sie chce walic glowa w sciane...

pamietam, co mi napisalas w mailu - czlowiek to silna bestia... Sily zycze, Ewus, chociaz ciezko tak, ze nie mozna pomoc
ze nic sie nie da zrobic

wierze w cuda i zycze, zeby cud sie zdarzyl

przez **ewka** » 10 paź 2007, o 22:55

Monia, to Ty? Ta stara Monia... oj sorki :kwiatek2:

... Monia ze starego foruma :?:

Hihi, to taka psota :kwiatek2:

Wspominasz płaczem chłopaka swojej siostry? Tak? Dobrze pamiętam? Ech, życie;(
Cuda się zdarzają, masz rację... cudem tego nie nazwę, ale wczoraj zadzwoniła żona tego kolegi, że wyniki są lepsze

Pozdróweczka :serce2:

Ludzie, dzięki za to ciepełko od Was... doszło :D

przez **Pytajaca** » 11 paź 2007, o 13:55

Ewa, przykro mi. Takie zycie, nic nie da sie zrobic

Tez przeszlam bole rozstania z kims na zawsze (smierc) lub po prostu chwile, w ktorych czulam, ze najblizsze osoby sa zagrozone smiercia (rodzice), wiem co to znaczy.

Niestety, trzeba sobie pozwolic na ten smutek, przezyc go, wyplakac, inczaej sie nie da, inaczej samemu sie w sobie rozwija choroby.

A temu znajomemu pozwolcie zyc do konca tak, jakby byl najzdrowsza osoba na ziemi, nawet, gdy fizyczne bole beda nie do zniesienia. Nie ma innego wyjscia. Litosc - moim zdaniem - jest tu najgorszym doradca. Nikt nie chcialby sie znalezc na jego miejscu, na miejscu jego najblizszych, ale z drugiej strony tez chyba nikt z nas nie chcialby litosci lub przesadnego (w druga strone) zaprzeczania, ze oto godzina smierci sie zbliza.

Jak zachowac spokoj i prostote w takich sytuacjach...Ciezko, ale mozna do tego zmierzac, by teostatnie chwile byly po prostu wyciszeniem i pogodzeniem sie z losem...Ciezkie...Ech!

Przytulam! :pocieszacz:

PS: Och, nie przeczytalamTwego ostatniego posta! Swietnie, kazdy promyk nadzieji jest teraz wazny!

przez **ewka** » 14 paź 2007, o 10:59

Pytajaca napisał(a):Jak zachowac spokoj i prostote w takich sytuacjach...Ciezko, ale mozna do tego zmierzac, by teostatnie chwile byly po prostu wyciszeniem i pogodzeniem sie z losem...Ciezkie...Ech!

Tak, ja myślę, że to właśnie jest najtrudniejsze. Dzięki;)

Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

To nie jest "związkowy" problem

To nie jest "związkowy" problem

:(

Re: :(

Kto przegląda forum