rozmawiałam z nią przed chwilą przez telefon
zaczęła mnie wypytywać o nowego partnera, czy ja się nie boję, że nam nie wyjdzie
to jej powiedzialam, że zawsze jest jakieś ryzyko ale nie po to wchodzi się w związek żeby zaraz myśleć o tym, że może nam nie wyjdzie
no to ona na to, ze tak się o mnie boi
spytałam jej czemu się tak boi skoro wczoraj powiedziała, że nie wie co on we mnie widzi więc chyba uważa mnie za beznadziejną córkę i zaczęłam szlochać do słuchawki
no to zaczęła mi mówić, że ona tak nie mowiła a nawet jeśli to ja ją źle zrozumiałam ( standardowy tekst powtarzany setki razy- albo że nie mówiła albo nie o to jej chodziło) i ze ona mówiąc to ( czyli jednak się przyznała) myślała o tym, że tak krótko jestem z panem X i ona sie boi, ze sie rozstaniemy i trzeba bedzie mu spłacić pieniadze za wspolne rachunki ( czarne scenariusze mojej matki)
szlochając powiedziałam, że on widocznie widzi we mnie rzeczy których ona nie widzi a poza tym można znać kogos 10 lat go nie poznać tak jak kogos sie zna po kilku miesiącach i że nie wiem jak jej ale mi zakochiwanie nie zajmuje iluś tam lat więc jestem pewna tego co do niego czuję
zatem w tym kulminacyjnym momencie moja mama powiedziała, że teraz to ja ją denerwuję i zaraz musi wziąć tabletki na uspokojenie i odłożyła słuchawkę.
Teraz liczy na to, że ja sie martwię, że ona już tam umarla i na pewno zadzwonię.
Ale ja nie zadzwonię. Chociaż mam chore wyrzuty sumienia bo ona zupełnie nie rozumie o co mi chodzi.
Miałam jutro do niej podjechać zawieźć jej PITy ale zupełnie nie mam na to ochoty
Nie żebym się nie domyślała, raczej może jak sama się nad tym zastnowisz to coś dostrzeżesz.
a kardiolog jej powiedział, że mało kto nie dyszy na 4 piętrze a poza tym 60 lat też robi swoi... więc wielce zawiedziona, że nie ma miażdżycy itp. wymusiła na nim próbę wysiłkową
