Mamo? Tato? Jak się przełamać

[mgła]

Nie nie.Dobrych stosunków z teściową nie miałam,raczej tylko poprawne,chłodne.A to ze nadal mówię do niej ,,mamo,, no cóz taka nasza tradycja,hehe nie przewiduje rozwodów,tak na poważnie,ona nic niema do mojego byłego małżenstwa,nic nie mogła zmienic,przestajac sie do niej zwracac w ten sposób,poczula bym jakbym ją ukarała,zraniła itp.Chociaz ona po rozwodzie ,wporzadku względem mnie nie była,bardzo mnie obmawiała,ludzie mi donosili,nie wiem po co tym niechcący mnie ranili.Teraz tak dwa razy do roku mam z nią kontakt,zawsze coś upiecze ,ugotuje,chyba żle się z tym co zrobiła czuje.

[Honest]

Dziękuję Wam za Wasze opinie. Widzę, że nie tylko ja mam z tym problem I macie rację, że wiele zalezy od stosunków z teściami, ale ja nawet do najcudowniejszych teściów nie potrafiłabym mówić mamo tato. Bo te slowa niosą za sobą wiele uczuć, wspólnych chwil (tych dobrych i gorszych), troskę, przywiązanie, miłość...

[smerfetka0]

Dziękuję Wam za Wasze opinie. Widzę, że nie tylko ja mam z tym problem I macie rację, że wiele zalezy od stosunków z teściami, ale ja nawet do najcudowniejszych teściów nie potrafiłabym mówić mamo tato. Bo te slowa niosą za sobą wiele uczuć, wspólnych chwil (tych dobrych i gorszych), troskę, przywiązanie, miłość...

dokladnie tak samo uwazam.

[Sansevieria]

Pewnie ze wiele zależy od teściów, ale też i od naszego postrzegania ich roli w naszym życiu chyba też. Czyli co dla kogo się kryje za słowami "mama, tata". Mnie chyba tak łatwo przyszło to mówienie do teściów w konwencjonalny sposób między innymi dlatego, że z uwagi na własnych fatalnych rodziców bez oporu uznałami ich za coś na kształt "rodziców zastępczych", nie oczekując wprawdzie zbyt wiele, ale zaspokajając potrzebę posiadania w dorosłości jakichś rodziców jako - tako normalnych. No i to mi się udało.