Denerwuje mnie moje dziecko!!!!!!???????

[zapachy ziemi]

Mam 3,5 letniego synka, on jest bardzo grzecznym dzieckiem, praktycznie nigdy nie mialam z nim zadnych problemow, od pewnego czasu,wlasciwie od ponad roku borykam sie z depresja, i teraz juz nawet dobrze sie czuje, z tym ze czasami (jak to przy depresji) zdarza mi sie miec gorsze dni, co zazwyczaj nie jest oczywiscie spowodowane w rzaden sposob przez dziecko a ja poprostu sie na nim wyladowuje, mam ataki furii i krzycze na niego, czasami daje mu klapsa, wlasciwie za nic, i pozniej jak mi on juz spi to zaczynam miec potworne wyrzuty sumienia, wiem ze tak nie powinna sie zachowywac matka, on poprostu na mnie NIE ZASLUGUJE!!!!
Kubus jest naprawde dobrym dzieckiem, co mam zrobic jak sobie pooc, i tym samym dziecku?

[Księżycowa]

Witaj!

Trudno coś powiedzieć konkretnego, bo problem przedstawiłaś ale powodem wszystkiego jest depresja i na tym trzeba się skupić. Pytanie - chodzisz do psychologa? Przyjmujesz leki?
Nie napisałaś nic o tym a jesli coś konkretnego poradzić, to właśnie pytanie czy masz trudności pomimo brania leków i terapii czy bez tego, bo jeśli bez, to może trzeba by się udać co? To żaden wstyd jest ...

Po drugie dziecko... małe bardzo. Ono nie rozumie za co dostaje. Jestem za tym, żeby dzieci nie bić jakby powód się nawet znalazł a jesli dostaje za nic, to cierpi na tym jego psychika... Nie chcę Cię dołować absolutnie. Zastanawiam się tylko jak to jest u Ciebie z tą terapia i czy jeśli nie chodzisz a zaczniesz dasz rade zmienić relację z dzieckiem sama czy warto było by je już poddać obserwacji terapeutycznej. Mala to istota i dobrze by było zadziałać tak, żeby jak najprędzej ograniczyc ewentualne szkody. Nie wiem jak u dzieci sprawy terapeutyczne wyglądają ale to maluch i totalnie nie wie co jest grane...


poprostu na mnie NIE ZASLUGUJE!!!!

Nie prawda. Są matki, które nawet nie chcą zobaczyć krzywdy jaką wyrządzają dziecku w Twojej sytuacji czy innych... jesteś dobrą matką, bo w calym bajzlu z jakim męczysz się w sobie byłaś w stanie zauwazyć, ze dziecko jakiejś krzywdy doznaje.
Spojrz na to z tej strony

[mahika]

takim zachowaniem zepsujesz go,
odwdzięczy C sie w przyszłości.

[Sansevieria]

Pierwsze co mi się nasuwa to wątpliwosć co do diagnozy. Bo do czystej depresji wybuchy nieuzasadanionej złosci oraz ataki furii nijak nie pasują. Gorszy dzień w depresji to jest wieksza niemoc, a nie wściekłość.

[Filemon]

Chyba na Twoim miejscu postawiłbym samemu sobie kategoryczny zakaz bicia dziecka tak jak nie przyznaję sobie prawa do okradania ludzi albo wulgarnego ubliżania im. A jeśli zdarzyłoby mi się jeszcze przekroczenie tego zakazu, to wprowadziłbym sam dla siebie zasadę, że po takim incydencie przeproszę dziecko i postaram się mu wytłumaczyć na tyle na ile w jego wieku to możliwe, że nie było winne, tylko że to moje nerwy i choroba.

Życzę Ci powodzenia w osiągnięciu celu tą czy inną metodą - bo jedno jest pewne, że tak jak teraz dłużej nie może być i musisz się postarać coś zmienić, nie tylko słowami skruchy i wyrzutami sumienia, ale i czynem.

Innym sposobem, bardziej analitycznym, może być też próba rozpracowania jakiego rodzaju złość tak właściwie w Tobie siedzi, bo skoro sama masz świadomość, że dziecko jest grzeczne, to znaczy, że coś innego prowokuje Twoją agresję, ale może boisz się dostrzec wyraźnie o co chodzi i skonfrontować się z tym.

[Księżycowa]

Ja leżąc w łózku z powodu depresji też byłam bierna i nie miałam na nic sił ale zdarzało się, że potrafiłam się wydrzeć, bo stałam się bardziej drażliwa, mniej cierpliwa.... myślę, że jedno nie wyklucza drugiego...

[mahika]

Często depresji towarzyszą też inne dolegliwości takie jak nerwica i różne jej odmiany, stany lękowe itd.

[marie89]

Chodzisz do psychiatry i ew. psychoterapeuty?

Nie jest Twoją winą, że jesteś chora, ale cokolwiek się dzieje nie daje usprawiedliwienia na agresywne zachowanie względem dziecka. To wszystko się w nim zapisuje...

Złość czasem opanowuje człowieka. Jest silniejsza.
Ale kiedy czujesz, że napływa nie możesz odreagowywać na dziecku.
Wyjdź do innego pokoju czy do łazienki i musisz to rozładować - prysznic, albo zniszcz gazetę, albo po prostu pobądź chwilę sama...

Mnie to trochę pomaga.

[Gunia76]

Witaj
Ja miałam tak samo, identycznie. Miałam ataki furii z byle powodu, wyładowywałam je na dzieciach. Wrzeszczałam o bzdury, tak że aż młodsza ( 3,5 roku) płakała o a oboje byli przerażeni )Postanowiłam coś z tym zrobić jak przylałąm małej tak, że odcisnęłam jej dłoń na tyłku
Psychiatra stwierdził stany depresyjno-lękowe. Biorę leki ale poszłam na terapię. Pomaga, bo jestem bardziej świadoma swoich stanów,częściej potrafię się opanować. Nawet starszy syn mi powiedział, ze mniej krzyczę już.

[kropka75]

Mnie przed paroma laty stwierdzono depresję, a potem gratis: nerwicę lękową.

Jakiś czas temu odstawiłam leki i zaczęłam łapać się na tym, że drę mordę na synka.
Wróciłam do tabletek i czekam na wizytę do psychiatry.
Tobie radzę to samo.
Zniszczysz dziecko i całe jego życie. Zryjesz mu psychikę.

PRZESTAŃ i zrób coś z tym.