Jak przestać pić, by żyć???

[karaibek]

Ja też się cieszę Wiem, że to dopiero początek trudnej drogi do trzeźwości, ale naprawdę cieszę się, że udało mi się zrobić ten pierwszy krok. Chcę byście wiedzieli, że to także Wasza zasługa. Dziękuję Wam

[zajac]

Gratulacje, Karaibku! I powodzenia!

[smerfetka0]

to jest tylko i wylacznie TWOJA zasluga. to Ty tam bylas, Ty sie zdobylas na odwage by o tym powiedziec, dlatego szczerze gratuluje

[karaibek]

Tak ja zdobyłam się na odwagę, ale zrobiłam to dzięki Waszemu wsparciu i motywacji. Poza tym wiecie, na gratulacje to jeszcze trochę za wcześnie. Na razie powiedziałam dopiero księdzu, przede mną jeszcze kontakt z grupą AA. Prawdopodobnie w czwartek, proszę trzymajcie kciuki

[marza]

Karaibek, to Ty zrobiłaś, to Twój krok!!! gratuluję!!!
Pierwszy krok jest najtrudniejszy, potem jest już łatwiej.

Spróbuj spotkać się z grupą AA. Ja akurat chodzę na mitingi NA i od pierwszego spotkania trafiam na wspaniałych ludzi, którzy mieli/maja podobnie jak ja, którzy rozumieją, wiedzą o czym mówię, przyjmują mnie taką jaką jestem ze wszystkimi moimi świrkami. Odnajduję tam siłę, wiarę, nadzieję. Warto spróbować.

Trzymam kciuki.

Pierwszy krok zrobiłaś, rób nastęny.

[karaibek]

Czy pierwszy krok za mną? Tego nie wiem, w konfesjonale, to nie było trudne wyznanie ale to trochę inna sytuacja. Nic, zobaczymy, czas pokarze

[impresja77]

Od czegoś trzeba zacząć. Odważyłaś się napisać tutaj i powiedzieć w konfesjonale,to masz już dwa kroki za sobą.
Jeżeli znajdziesz się w grupie AA to nie będziesz jak czarna owca jedyna z tym problemem ,tylko wszyscy tam będą sie borykać z alkoholizmem ,więc nie powinno być trudno.
Wspominałaś w poprzednich wpisach jakiegoś zakonnika,który Ci pomógł,a potem zniknął? Co to znaczy? W czym Ci pomagał.? Jeżeli w walce z nałogiem to chyba jest walka samotna i nie bardzo można obarczać kogoś,że odszedł,a Ty znowu wpadłaś w nałóg.Jeżeli tak było ,to oznacza,że nie miałaś wewnętrznej ,swojej własnej dla siebie motywacji zaprzestania picia,tylko być może robiłaś to dla niego.Tak jakbyś pokładała nadzieje w tym,że ktoś za Ciebie odrobi Twoją lekcję.Jakbyś miała żal ,że się wycofał.
Mógł nie unieść tej odpowiedzialności,mógł być świadomy,że to Ty powinnaś sama się podnieść,mógł zauważyć ,ze angażujesz się emocjonalnie w niego jako mężczyznę. Różne mogły być powody.To jest chyba temat dla Ciebie do poukładania. Kiedy ten zakonnik pojawił się w Twoim życiu? W trakcie trwania małżeństwa?

[karaibek]

Ten zakonnik nie pomagał mi konkretnie w alkoholizmie, tylko bardziej ogólnie w życiu. Nie wiem, może jestem zbyt łatwowierna??? Po prostu łatwiej mi, jak z kimś pogadam, poznam jego punkt widzenia. To pomaga mi nabrać dystansu. Dlatego boli, gdy ktoś nagle milknie, nie odpowiada. Ja nie zrzucam na nikogo odpowiedzialności za picie, ale samotność boli.

[impresja77]

Wiesz,dla zakonnika,który musi dochować slubów czystości relacja z kobietą moze być trudna.Nic nie piszesz czy osobiscie sie widywaliscie,czy przez neta.Jezeli przez komputer to moze tylko udawał zakonnika?
Może zmienili mu miejsce pracy lub przełożeni odkryli,ze za duzo czasu poswięca Tobie?
Moze sie w Tobie zakochał i chciał to urwać jaknajszybciej i nie obarczać Ciebie ta wiadomoscią?
Nie mozesz jego o to spytać?