psychoterapia..

[mijati]

czym wlasciwie jest psychoterapia?

jak slysze psychoterapia, psychiatra czy cos w tym stylu to nie wiem dlaczego ale mysle o osobach nie do konca zdrowch psychicznie ale powiedzcie ze sie myle..
ja chyba potrzeboje psychoterapi bo lekarz podejrzewa u mnie zespol leku napadowego..
to znaczy ze ze mna jest cos nie tak?

[oliwia]

Dla mnie psychoterapia to podróż do wnętrza siebie i odnalezienie źródła swoich problemów, pokonanie ich. Nie, wcale nie jest jedynie dla osób chorych psychicznie, jest dla wszystkich, którzy nie potrafią poradzić sobie z przeszłością i teraźniejszością.

[domi85]

ja tez miałam kiedyś z problemem odróżnienia. Od tygodnia sama jestem w trakcie psychoterapii... i zgodzę się z oliwią psychoterapia to podróż do wnętrza siebie i odnalezienie źródła swoich problemów, pokonanie ich. Psychiatria
zajmuje się badaniem, zapobieganiem i leczeniem zaburzeń i chorób psychicznych, ale nie do końca jest tylko dla osób chorych psychicznie. Bo ja np żeby zacząć psychoterapie najpierw musiałam skorzystać z pomocy psychiatry w celu wyciszenia.

[Sinusoida]

Mijati, mylisz się. W społeczeństwie funkcjonuje taki stereotyp, że tylko osoby nienormalne potrzebują psychoterapeuty albo psychiatry ale nie jest to prawdą. Oczywiście że psychoterapia leczy pewne zaburzenia ale także rozwija, zwiększa świadomość swoich emocji, możliwości, ograniczeń, rozumienia siebie i relacji międzyludzkich po prostu. A jak się coś lepiej rozumie, lepiej zna się samego siebie i swoje potrzeby, ograniczenia, to zwykle łatwiej nam jest w życiu, łatwiej podjąć pewne decyzje, uniknąć niektórych błędów (oczywiście nie wszystkich!!). Tak więc uważam psychoterapię także za pewną drogę do samorozwoju. Jeśli chciałabyś poczytać na temat psychoterapii, by zmniejszyć swój niepokój i rozwiać wątpliwości, polecam Ci książkę Grzesiuk: "Psychoterpia bez tajemnic". Jest to książka właśnie dla osób rozważających podjęcie psychoterapii. Bardzo przystępnie przybliża temat. Trzymaj się ciepło

[Bene]

Kiedyś zaczęło się u mnie z ogromnymi problemami ze snem.Bezsenność.Spałem praktycznie ok 3 do 4 godz na dobę.Odrzucałem wtedy pomoc psychologów czy psychiatry wg stereotypu "a co ja wariat???"
Konsekwencje tego były i są nadal straszne.Gdy już trafiłem bez wybierania do psychologa ten okazał się mało kompetentny.
Skutek?Długie leczenie psychosomatyczne,renta,chorobowe itd.
Kilka lat wyrwanych z życiorysu.
Z upływem czasu nie tyle się wyleczyłem,bo to niemożliwe,ale nauczyłem się trzymać moje paskudztwo w garści.
Nie wiem jak długo,ale jakoś idzie.