na razie nie wzięłam tego syfu,w poniedziałek widzę się z moją psychiatrą i muszę z nią porozmawiać o tym leku,chcę usłyszeć uzasadnienie przepisania mi go...
Czytałam że chlorprothixen stosuje się w nerwicach tylko wyjątkowo i w uzasadnionych przypadkach.
Nie wiem czy ze mną jest już tak źle...
Rozmawiałam z chłopakiem na ten temat i powiedział że pamięta moje napady i że rzeczywiście nieraz zastanawiał się czy ja już do końca nie oszalałam.Najśmieszniejsze jest to że pamięć jest taka wybiórcza,naprawdę teraz mam takie wrażenie że nie było tak źle,może bagatelizuję?A może działa taki mechanizm "bolącego zęba".Ząb boli i ten ból utrudnia życie,kiedy zdecydujesz się go wyrwać i siedzisz w poczekalni u dentysty,nagle następuje cudowne ozdrowienie...
Chyba tak jest teraz u mnie...Mam brać to świństwo i boję się tych wszystkich skutków ubocznych,nagle czuję się taka normalna...
Poza tym intelekt to jedyne co mi zostało..nie sądzę abym była głupia,pomimo że często zdarzało mi się żyć w przeświadczeniu że jestem totalnym dnem zarówno w sferze zarówno intelektualnej jak i każdej innej...Teraz myślę że tylko moja zdolność myślenia...inteligencja mi została..Nie chcę tego stracić przez głupie neuroleptyki
Studiuję i muszę być w dobrej formie intelektualnej...
Nie chcę też żyć w strachu....
Nie wiem.
(znów)
