Czy Ktos wie co mi jest?

[Evcia11]

Witam! Mam lęki ,czasami bardzo silne i najnormalniej w świecie nie radzę sobie z tym.To już trwa parę dobrych lat.Łudziłam sie,że to samo przejdzie,i ze sama sobie z tym poradzę,ale nic z tego ,czuję że mnie to wykańcza.Chodzę na psychoterapię i nic ,nie widzę poprawy.Jest mi bardzo cięzko bo sama nigdzie nie wychodzę ,siedzę w domu,nie mogę sama załatwić zadnych spraw,wcześniej pracowałam,teraz nie dam rady się przełamać.Czuję że nie wytrzymam długo,mam 26 lat i nie chce mi się żyć,nie pamiętam kiedy czułam szczeście,te lęki są straszne.Czy ktoś wie jak można sobie w tym pomóc ,czy to jest do wyleczenia? Błagam ,pomóżcie!

[ewa_pa]

a mówiłas terapeucie o tych lękach? czy ten lęk jest realny czy to cos z przeszłości czego sie boisz? chodzisz do psychiatry?

[Evcia11]

Tak,mówiłam,chodzę na psychoterapię i pracujemy nad tym.Nie wiem skąd mam te lęki.Może powinnam brać leki... sama już nie wiem

[Ventia]

Witaj mi się, że to nerwica. Też tak mam, ale nie chodzę na terapię. Leki brałam bardzo krótko i od lekarza rodzinnego. Sądzę, że byłyby jednak dobrym pomysłem, porozmawiaj o tym z terapeutą, może wyśle Cię do psychiatry. A czy z terapeuty jesteś zadowolona? Może niewłaściwie prowadzi terapię?

[Evcia11]

Ventia,jeśli nie bierzesz leków to jak sobie radzisz z lękami? Jestem zadowolona z psychoterapii bo daje mi troche nadzieji na to,że może bedzie lapiej.

[Ventia]

Wiesz, ja mam dużo mniejsze lęki niż Ty. Na prawdę duże miałam rok temu i wtedy je brałam, ale wtedy miałam ciężką sytuację w domu, rozstanie z ukochanym, studia itd. Za dużo tego było. Ostatnio lęki znów mnie dopadają i czasami czułam się jakbym miała zwariować, zajęcie się czymś pomagało na jakiś czas. Moim sposobem walki z tym wszystkim jest stawianie czoła moim lękom, dzięki temu przekonuję się, że wcale nie miałam powodów, aż do takich reakcji. Tak samo jeśli coś bardzo mnie męczy, jakaś sprawa, to staram się jak najszybciej ją rozwiązać, przekonać się czy rzeczywiście jest tak źle jak myślałam, wolę wiedzieć niż zamęczać się wymyślając coraz to gorsze scenariusze:/ Ale to wszystko nie jest łatwe, czasem myślę, że jestem wariatką i nie powinnam żyć, zwłaszcza, że trudno o to aby mnie ktoś zrozumiał. Ale walczę dalej. Mam 22 lata, więc jestem niewiele młodsza od Ciebie. Jedno co Ci powiem to nie poddawaj się.

[ważka]

Ja mam leki przed ludzmi oswajam je,nie walcze z nimi ale ucze sie z nimi życ.One znikają ,pojawiaja sie z różnym nasileniem.Przestałam brac leki(citalopram bardzo mi pomogły w normalnym funkcjonowaniu!).
Moje lęki zaczeły znikac kiedy nauczyłam sie rozmawiac z ludzmi.Kiedy nauczyłam sie rozmawiac i współzyc z ludzmi poczułam sie pewniejsza .Poczułam sie pewniejsza siebie i automatycznie bezpieczniejsza.Czuje sie bezpieczna lęki znikają.Nie izoluje sie.Mam prace która mnie nie stresuje.Tzn na poczatku miałam leki i chciałam ja rzucic ale zacisnęłam zeby przeczekałam najgorszy okres a teraz czuje sie jak ryba w wodzie.
Codziennie powtarzam sobie coś takiego

'Czuje sie bezpieczna we wszechświecie.Życie mnie kocha i wspiera'

[ewa_pa]

no ja tez boje sie ludzi i nie tylko np problemem jest zmiana wyglądu kogoś dla mnie bliskiego...potrzebuję czasu oswojenia sie z nowym wyglądem ale udaje mi sie oswoić lęk po prostu staram sie samej sobie wytłumaczyć czego tak naprawdę sie boję i dlaczego czasem jak zrozumiem to pomaga ale nie zawsze i nie do końca