wkońcu zrozumiałam sens życia.....:)

[Roxi]

Zrozumiałam, że pewnych rzeczy w życiu nie da się już zmienić. Nie da się cofnąć czasu i zaistniałych sytuacji, pomimo to, że pragnie się tego z całego serca.
Ja chciałam od życia zbyt wiele, chciałam więcej, niż można oczekiwać. Szukałam, walczyłam, a potem cierpiałam za każdym razem, gdy ma wiara podlegała zastanowieniu. Bałam się wierzyć w rzeczy niemożliwe. Dziś wierzę nawet w to, co jest tak bardzo mało realne. Kiedyś ktoś powiedział mi, że wiara potrafi doprowadzić do szaleństwa.
Dziś widzę więcej, niż przez te wszystkie lata, a to tylko dlatego, że dziś patrzę sercem, nie oczami. I gdybym mogła naprawić w życiu wszystkie błędy, jakie popełniłam, to musiałabym pewnie przeprosić kilka osób, musiałabym pewnie zmienić wszystko to, co już skończone od wielu lat. Gdybym chciała naprawić wszystkie błędy musiałabym cofnąć czas. Wiem, że nie da się cofnąć ani jednej w życiu sekundy... Wiem.
Mogę tylko powiedzieć, że żałuję wszystkiego, co złe.
Mogę powiedzieć, że dziękuję za to, co dobre. Powiem, a właściwie obiecam dziś samej sobie, że każda następna chwila jaką przeżyje będzie miała coś więcej, niż tylko kilka sekund, będzie miała duszę.
Nigdy nie zapomnę pewnych w życiu chwil, nieocenionych ludzi, słów wypowiedzianych przypadkowo i pod wpływem emocji, nigdy nie zapomne bólu, nie zapomnę też szczęścia z narodzin dzieci. I ta szczęśliwa chwila, jaka trwała przez kilka godzin w moim życiu zostanie we mnie juz na zawsze. Ta właśnie chwila sprawiłą, że cały mój świat się zmienił, że chciałam płakać ze szczęścia. Potem potrafiłam już tylko płakać z bezradności, użalać się nad sobą i obwiniać wszystkich o zło, jakie musiałam przezwyciężyć. Byłam głupia sądząc, że w życiu wszystko przychodzi łatwo.
Byłam głupia myśląc, że mogę tylko brać, nic nie dając w zamian. A smutek i gniew z moich oczu zamieniam dziś na szczere i radosne spojrzenie dziewczyny. Dość juz kłamstw i straconego czasu, dość już zycia w cieniu samego siebie, dość już walki z samą sobą. Teraz czas na to, co ważne i cenne. Teraz muszę odzyskać to, co utraciłam lata temu. Teraz chcę odzyskać szczęście, którego się nie szuka, lecz przyjdzie samo w najmniej spodziewanym momencie. Ja wierzę w te momenty. A kładąc się dziś spać podziękuję Bogu za to, że dał mi tylu wspaniałych ludzi, tyle niezapomnianych chwil i wszystko to, co mam oraz za to, że dał mi wiarę w dobre dni, i w to, że jutro przyjdzie nowy dzień... Podziękuję mu za życie, jakie mi dał. Bo ta mała dziewczynka ze zdjęcia, które wisi tu obok, ta mała dziewczynka, a jednak ta sama ja, wie już, ile kosztuje życie, jak cenne jest i jak należy je przyżyć.

[ważka]

Brzmi jak spowiedz.Pieknie.To jest wlaśnie przebudzenie!Od teraz twoje życie bedzie inne pełniejsze i świadome!

[AniaK]

piękne, naprawdę piękne...Dziękujemy:)

[mariusz25]

a sens zycia to taki ze zycie nie ma sensu, bo cos takiego nie istnieje

[ważka]

Dwie osoby wyglądaja przez okno jedna widzi piekna cudowna gwiezdzista noc a druga szarośc ciemnośc i w ogóle nic ciekawego.Co ty na to?wszystko jest w główce!!!!!!!!!!!!

[PodniebnaSpacerowiczka]

Roxi,
ładnie ubrałaś swe przemyślenia w słowa

Pozwól, że też się dorzucę do topicu wszak dłuższy czas temu przerabiałam zbliżone do Twoich okoliczności.
Notabene, wiosna za pasem więc i na Psychotekście przyda się więcej pozytywnych wibracji .

W swym bycie-niebycie co rusz miałam momenty, iż wszystko, w co wierzyłam okazywało sie ułudą. Czasem tak rozpaczliwie chciałam coś zmienić, tylko szkoda, że to "Coś" nieustannie stanowiło Przeszłość...
Mijały kolejne dni, kolejne perspektywy, a ja bez przerwy uwięziona we własnym thillerze.
Najboleśniejszy pierwszy krok? Hmhmmm... chyba trudniejsze jest obranie kierunku, w jakim się będzie szło.

Dziś nauczyłam się, że nie da się być szczęśliwym na siłę.

I że, gdy nie oczekujemy żadnych rewelacji, to niespodziewanie doznajemy jakiegoś oświecenia tudzież zaskakującego przecieku od losu.

Przekonałam się również, że nie powinno się ufać bezgranicznie nikomu. Nie raz (i nie dwa) sama sobie nie ufam, a co dopiero komuś...

Przykro mi za to, co negatywnego zrobiłam i to, czego nie zrobiłam.
Za niszczenie boskich planów i za to, jakie były...
Przykro, że pozwalałam odejść w gniewie tym, którym na mnie zależało.
Za mój nieskładny charakter i za fakt, iż teraz ktoś boi się na mnie polegać...

Dziękuję z kolei za to, że tyle razy byłam kochana, i że potrafiłam spalać się w miłości.
Że nie wszystko mi wychodziło, bo obecnie nie byłabym tym, kim jestem.
Dziękuję, że w końcu powróciłam do życia (albo to życie powróciło do mnie ) i mogę je układać od podstaw.


ZAWSZE DOSTAJE SIĘ DRUGĄ SZANSĘ.

[bunia]

Roxi.....jestes duzo dalej do przodu niz wiele osob....zrobilas kawal roboty....na pewno zaowocuje

[Roxi]

bunia - zanim zrozumiesz sens życia, musisz też poznać samego siebie....ja dopiero teraz to zrobiłam pozdrowionka dla was wszystkich

[ważka]

Do mnie tak mrugasz?

[ważka]

Daje pozór;)