Depresja i poczucie bezsilności

[mahika]

Rozumiem to doskonale.
Mnie było ciężko zadzwonić do kogoś znajomego, nie odbierałam telefonów, odłączyłam się od świata całkiem

Ale oczekujesz pomocy od swojego mężczyzny.
Właśnie na tym ona mogłaby polegać.

nie płacz. Depresja to ciężka choroba.
Moze pomału coś wymyślimy?

[cykada]

Boję się, że nie dam rady z niej wyjść.

Od kiedy pamiętam, kiedy nastawały złe czasy i ciągi alkoholowe ojca - wpadałam w otępienie, miewałam myśli samobójcze.

Teraz mimo spokoju wokół mnie nie potrafię sobie z tym wszystkim radzić i ten stan utrzymuje się koszmarnie długo.
Nie mam sił do walki i boję się, że nigdy nie będę w stanie normalnie żyć.

Nie wiem, czy uda się coś wymyślić.

Muszę porozmawiać z Moim, może on mnie umówi na wizytę.

[mahika]

Ja myślę że się uda.
Tu na forum, w życiu realnym znam wiele takich osób.
Min. siebie.

Na pewno to lepszy pomysł, niż mówienie mu "zrób coś" "wspieraj mnie jakoś"
bo to "coś" i "jakoś" bliżej nieokreślone, brzmi jak zaklęcie...

Wyszłaś z toksycznego domu, masz taki a nie inny bagaż.
ciężko jest tak żyć

[Laff]

depresja to paskudztwo. walczę z nią po raz kolejny w sowim życiu. dotąd się udawało. pamiętam, że za każdym razem myślałam, że gorzej już być nie może, że nie uda mi się, nie dam rady - a potem się dawało rady. tym razem też mi trudno uwierzyć, że będzie dobrze. ale że jakoś będzie - temu nie jestem w stanie zaprzeczyć. martwi tylko to - jak.